استاد علی اکبر صنعتی درگذشت
سال ۱۲۹۵ در كرمان متولد شده بود. به رغم تلاش هاى مادرش «بى بى» نتوانستند روى پاى خود بايستند و راهى پرورشگاه شد. بعد از تحصيلات ابتدايى به تهران آمد و در مدرسه كمال الملك مشغول به تحصيل شد. از آنجا دانشنامه نقاشى گرفت و در سال ۱۳۱۹ با ليسانس نقاشى به كرمان بازگشت و بعد از پنج سال تدريس در پرورشگاه صنعتى باز به تهران آمد. در طول زندگى هنرى خود نزديك به يك هزار نگاره و ۴۰۰ مجسمه خلق كرد. نقاشى هاى آبرنگ او به شهادت شهلاپور و احمدرضا احمدى شاعر، كارهاى درخشانى هستند. ازجمله كارهاى ويژه او مى توان به نقاشى هاى او با سنگ اشاره كرد. سنگ هاى رنگى را كنار هم مى چيد و از كنار هم قرار گرفتن آنها نقش هايى مى ساخت. همين كارها را در پرورشگاه صنعتى در كرمان به نمايش گذاشته بود و با بچه ها اين كار را تمرين مى كرد. اثرش هم همين بس كه عده اى (مانند حميد شانس) در كرمان با هنرهاى تجسمى بيشتر آشنا شدند. پرورشگاه آن روزها، اين روزها تبديل به موزه صنعتى شده است كه در حال حاضر در دست تعمير است. در حاشيه چهارمين دوسالانه مجسمه تهران در تابستان سال ۱۳۸۴ تعدادى از آثار او از موزه هلال احمر و موزه كرمان به تهران منتقل شدند. حميد شانس از دست هاى استاد قالب گيرى كرد و نمونه هاى برنزى آن را به برخى از برگزيدگان اهدا كردند. صنعتى عضو فرهنگستان هنر ايران بود و در سال ۱۳۸۱ از سيد محمد خاتمى رئيس جمهور وقت ايران، نشان درجه اول هنرى كشور را دريافت كرد.
