مهندس سید هادی میرمیران، معمار ایرانی

افتخارات

• معمار برگزیده سال ۱۳۷۹ در اولین دوره اعطای نشان معماری ایران (استاد پیرنیا)
• دریافت لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران برای شناسایی و معرفی معماری ایران در سال ۱۳۸۵
• برنده جایزه بزرگ معمار - سال ۱۳۸۰
• کسب جایزه مهراز - سال ۱۳۸۱
• انتخاب شده به عنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور - سال ۱۳۸۱
• دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان - سال ۱۳۸۳
• دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران - سال ۱۳۸۳
• دریافت نشان دولتی درجه یک فرهنگ و هنر - سال ۱۳۸۳

اودر بعدازظهر روز چهارشنبه ۳۰/۱/۱۳۸۵ درگذشت.

wikipedia

ادامه نوشته

نگاهی به معماری بيست و پنج سال اخير ايران -داراب دیبا -منبع بی بی سی

بی تناسبی ارتفاع ساختمان ها در تهران

شاهرخ گلستان

مهندس داراب ديبا، استاد دانشگاه تهران و سرپرست گروه های هنر معماری و شهرسازی در دانشگاه های آزاد ايران، سه شنبه گذشته سخنرانی جامعی همراه با نمايش اسلايد، پيرامون معماری بيست و پنج سال اخير ايران، در انجمن آرشيتکت های ايران در پاريس ايراد کرد و با بيانی روشن و بی تکلف به نارسايی ها و بی بند وباری های اين موضوع مهم اجتماعی و فنی پرداخت.

او در مورد موسساتی که بعد از انقلاب، معماری را زير پوشش گرفته اند يعنی سازمان برنامه، وزارت مسکن و شهرداری تهران گفت آنها موازی با هم کار می کنند و ارتباط چندانی با هم ندارند و هيچ هماهنگی هم بين آنها موجود نيست و هر کدام راه خود را می روند.

علاوه بر اين ضوابط کيفی هم وجود ندارد، کارها در دست مهندسين مشاور عمده است و جوانان تحصيل کرده خوش فکر قادر به ابراز وجود نيستند و نمی توانند کار کنند.

   بعد از انقلاب اسلامی، زمانی که فلسفه برگشت به اصل و ريشه بخصوص در مسائل هنری مطرح شد، توجه مهندسين معمار به سرچشمه اسلام و سرچشمه سنت، باعث شد که بسياری از ساختمان های سال های اوليه انقلاب کپی بی شخصيت ساختمان های دوره صفوی از کار دربيايد و اين بی هويتی، تا امروز ادامه يافته است....

ادامه نوشته

استاد علی اکبر صنعتی درگذشت

سال ۱۲۹۵ در كرمان متولد شده بود. به رغم تلاش هاى مادرش «بى بى» نتوانستند روى پاى خود بايستند و راهى پرورشگاه شد. بعد از تحصيلات ابتدايى به تهران آمد و در مدرسه كمال الملك مشغول به تحصيل شد. از آنجا دانشنامه نقاشى گرفت و در سال ۱۳۱۹ با ليسانس نقاشى به كرمان بازگشت و بعد از پنج سال تدريس در پرورشگاه صنعتى باز به تهران آمد. در طول زندگى هنرى خود نزديك به يك هزار نگاره و ۴۰۰ مجسمه خلق كرد. نقاشى هاى آبرنگ او به شهادت شهلاپور و احمدرضا احمدى شاعر، كارهاى درخشانى هستند. ازجمله كارهاى ويژه او مى توان به نقاشى هاى او با سنگ اشاره كرد. سنگ هاى رنگى را كنار هم مى چيد و از كنار هم قرار گرفتن آنها نقش هايى مى ساخت. همين كارها را در پرورشگاه صنعتى در كرمان به نمايش گذاشته بود و با بچه ها اين كار را تمرين مى كرد. اثرش هم همين بس كه عده اى (مانند حميد شانس) در كرمان با هنرهاى تجسمى بيشتر آشنا شدند. پرورشگاه آن روزها، اين روزها تبديل به موزه صنعتى شده است كه در حال حاضر در دست تعمير است. در حاشيه چهارمين دوسالانه مجسمه تهران در تابستان سال ۱۳۸۴ تعدادى از آثار او از موزه هلال احمر و موزه كرمان به تهران منتقل شدند. حميد شانس از دست هاى استاد قالب گيرى كرد و نمونه هاى برنزى آن را به برخى از برگزيدگان اهدا كردند. صنعتى عضو فرهنگستان هنر ايران بود و در سال ۱۳۸۱ از سيد محمد خاتمى رئيس جمهور وقت ايران، نشان درجه اول هنرى كشور را دريافت كرد.

استاد صنعتی در گذشت - روزنامه شرق

فرزندان رنج در آغوش سنگ- همشهری

منابع کنکور کاردانی به کارشناسی معماری